Magia, czary, czarostwo – ogół wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu sił nadprzyrodzonych, które można opanować za pomocą odpowiednich zaklęć i czynności[1].
Mag, czarownik, szaman – osoba parająca się magią. Stosuje różnorakie gesty, zaklęcia, wypowiada inkantacje i wykonuje inne czynności rytualne mające dać mu władzę nad siłami nadnaturalnymi, które według jego przekonania dadzą mu moc zmiany rzeczywistości. Także osoba pełniąca funkcję religijną polegającą na sformalizowanej i instytucjonalnej więzi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, duchami przodków, demonami lub bogami. Niektórzy magowie odrzucają tradycyjne rytuały na rzecz technik zainspirowanych psychologią czy NLP. Brak możliwości stwierdzenia powiązania między zastosowanym środkiem a ewentualnym efektem powoduje jednak, że skuteczność działań magicznych i istnienie postulowanych przez nią sił nadnaturalnych pozostaje w sferze wiary.
Biała, a czarna magia.
Istnieje wiele rozbieżności w pojmowaniu różnicy pomiędzy białą a czarną magią. Większość współczesnych magów, szczególnie należących do zachodniego kręgu kulturowego, żadnemu rodzajowi magii nie przypisuje kolorów, twierdząc, że magia jest tylko narzędziem, a sposób jej wykorzystania zależy tylko od woli maga (to mag może być "czarny" lub "biały", a nie jego narzędzie). Z drugiej strony na przykład na Syberii funkcjonuje ścisły podział pomiędzy "białych" a "czarnych" szamanów, który generalnie jest całkowicie zdeterminowany przez ich pochodzenie. O ile jednak w części średniowiecznej Europy podział ten był ścisły o tyle w innych jej częściach nie był on aż tak wyraźny. Ówczesny aspekt magii pojmowany np. jako sięganie do sił demonicznych (które pierwotnie w wierzeniach np. Greków lub Słowian miały charakter ambiwalentny) lub boskich, również wskazuje na różne podejście w kwestii jej klasyfikacji. Tym samym reprezentowanemu przez część współczesnych czarowników, magów lub szamanów braku rozróżniania rodzajów magii, nie można przypisać wyłącznie charakterowi współczesnej kultury zachodniej (ideom indywidualnej wolności, liberalizmu, demokracji).
W kulturze popularnej biała magia to zwykle magia, która wykorzystywana jest do dobrych celów i dobrymi sposobami, zaś czarna magia służy złu, wykorzystywania jest do niecnych zamiarów i zwykle wiąże się z wykonywaniem jej na mroczne sposoby. Podobnie podejście stosowane jest w religii Wicca gdzie magia rozróżniana jest na białą i czarną według zasady "Czyń to, co chcesz, pod warunkiem, że Twoje czyny nie skrzywdzą nikogo" – czyny nie sprawiające nikomu krzywdy kwalifikują się tu jako magia biała, zaś ta wyrządzająca krzywdę to magia czarna. Wg Alistera Crowleya magia biała to wszelkie działania maga wykonywane w zgodzie z jego Wolą (co nie jest równoznaczne robieniu co się chce, patrz: Thelema). Wszystkie inne działania magiczne sprzeciwiające się Woli uznawane były przez niego za magię czarną. Co ciekawe, choć Crowley był orędownikiem (wszak jego własnej) filozofii Woli, w związku z czym nie powinien korzystać z magii innej niż biała, w swoim domu w Szkocji posiadał dwa oddzielne pomieszczania do magii białej i czarnej, którą również się posługiwał. Ze względu na nie zawsze dokładne granice wyznaczone przez te pojęcia, pojawiło się także pojęcie szarej magii, oznaczającej magię balansującą na granicy tych dwóch.
Czarna magia.
Czarna magia - rodzaj praktyk magicznych stosowanych w złych intencjach lub opartych na wierze w możliwość odwoływania się do złej części sił demonicznych (jako, że pierwotnie w części wierzeń etnicznych np. Greków lub Słowian, demony miały charakter ambiwalentny), pojmowanych jako osobowe przeciwieństwa sił dobra i światła. Istnieje wiele rozbieżności w pojmowaniu różnicy pomiędzy białą a czarną magią. Większość współczesnych magów należących do zachodniego kręgu kulturowego żadnemu rodzajowi magii nie przypisuje kolorów, twierdząc, że magia jest tylko narzędziem, a sposób jej wykorzystania zależy tylko od woli maga, czarownika, szamana.
Biała magia.
Biała magia – termin występujący najczęściej w baśniach, literaturze fantasy i w grach RPG. W przeciwieństwie do czarnej magii obejmuje działania na korzyść innych, tudzież używane do dobrych celów lub przynajmniej niewyrządzające nikomu szkody. Użytkownicy białej magii zwani są czarodziejami.
Księga śmierci.
Znana również jako Egipska Księga Śmierci (znana w starożytnym Egipcie jako "Księga Przechodzenia za Dnia"). Był to zbiór starożytnych egipskich magicznych i religijnych tekstów, hymnów i formuł mających zapewnić bezpieczne przejście duszy lub energii życiowej (Ka) przez Anenti (egipskie Piekło).
Egipcjanie wierzyli, że znajomość owych formuł, hymnów i modlitw umożliwiała duszy pokonanie demonów usiłujących zahamować jej postęp i przejść oczyszczenie przed 42 sędziami w sali Ozyrysa, boga świata podziemnego. Dusza poddająca się oczyszczeniu mogła wejść między bogów. Jeżeli oczyszczanie nie powiodło się, była pożerana przez potwora, który był w części hipopotamem, w części krokodylem i w części lwem. Zapiski w Księdze Śmierci wskazywały również na to, że szczęście w życiu pozagrobowym uzależnione było od prowadzenia przez nieboszczyka cnotliwego życia na ziemi.
Uważa się, że część Księgi Śmierci powstała w okresie predynastycznym egipskiej historii. W wieku V i VI dynastie umieszczały Księgę Śmierci na sarkofagach w grobowcach królów i dlatego księga ta była znana jako Teksty Piramid. Około WVIII wieku Dynastia zapisywała kolorowo ilustrowaną księgę na papirusie długości od 15 do 30 metrów. Papirus ten kładziono w pomieszczeniu lub blisko trumny umarłego, toteż z czasem przybrał nazwę Tekstów Trumiennych.
Księga zaklęć.
Księga ta używana była przez wiedźmy i magów, ponieważ zawierała magiczne formułki, instrukcje, inwokacje, zaklęcia, modlitwy, przepisy i wykresy związane z magią, którą praktykowali. Jest również znana jako Księga Cieni.W tradycyjnym Wiccanizmie (a także w Gardnerianizmie, Aleksandrianizmie i innych tradycjach), Księga Cieni jest dziełem zawierającym rytuały, praktyki i mądrości tej tradycji. Była kopiowana ręcznie przez jednego z inicjatorów (Wysokiego Kapłana lub Duchownego), który kopiował ją od swojego nauczyciela lub nauczycielki. Tradycyjny materiał, który zawierała ta księga, nie mógł zostać zmieniony, można było jednak coś do niej dołożyć. Wielu ludzi zaleca ukrywanie tej księgi w bezpiecznym miejscu i zapisywanie jej tylko przy użyciu niebieskiego atramentu.
Źródło: www.occultopedia.com
Tłumaczenie: Ivellios
Kilka zaklęć, zapożyczonych ze strony http://paganwheel.w.interia.pl/ksiega.html
Owoce Miłości
Potrzebujesz :czerwoną świecę, piękne jabłko, ostry nóż, trójnóg czy inna podpórka
Czar:
Najlepiej przygotować gdy księżyca przybywa. Wytnij środek jabłka tak, by można w nim było umieścić świecę. Umieść świecę w jabłku i wyryj na niej słowo 'miłość'. Umieść całość w trójnogu na ołtarzu. Zapal świecę i usiądź przed ołtarzem medytując na temat miłości, którą już się cieszysz i miłością jaką chciałbyś się cieszyć. Po kilku minutach zgaś świecę. Powtarzaj proces przez 6 dni. W końcowym dniu pozwól świecy wypalić się a potem zakop jabłko w ogródku lub w pobliżu domu.
Uzdrawiający Czar Ziemi
Kiedy księzyca przybywa rozmieść muszle morskie, kamienie, gałęzie, kwiaty na odosobnionej plaży, lesie, ogrodzie. Nakreśl magiczny krąg o conajmniej pięciu stopach średnicy. Klęknij pośrodku kręgu stojąc twarzą w kierunku plaży, lasu, ogrodu. Zapal niebieską świecę i laskę kadzidła. Umieść je przed sobą. Wznieś swe dłonie w powietrze i wyrecytuj poniższy chant:
Z dymem i płomieniem
Czar ten się zaczyna
Bogini Gwiazd
Księżyca i Słońca
Niechaj lecznicza moc ujawni się
Niechaj ziemia będzie znowu całością
Ziemia jest naszą Matką
Jesteśmy jej dziećmi
Ziemia jest mą ukochaną wolną i dziką
Niechaj goi sie zewnątrz i wewnątrz
Ląd, morze, ogień i wiatr
Ze szczerą miłością, wymawiam tą modlitwę
Niech twe dzieci
zaczną się troszczyć
niech każda siostra niech każdy brat
ukoi rany
naszej matki
niech lecznicza moc ujawni się
niechaj ziemia znow bedzie całością
uleczenie zewnątrz, uleczenie wewnątrz
ląd, morze, ogień i wiatr
niechaj tak się stanie
Czary, zklęcia uroki.
Tworzenie nowych czarów jest twórczym procesem. Na początku należy wyobrazić sobie działanie czaru wraz z jego wszystkimi skutkami. Następnie trzeba zastanowić się z jakich podstawowych segmentów [Micro-Spell'i] będzie musiał się składać projektowany czar aby osiągnąć zaplanowany skutek. Trzeba przy ty mieć na względzie, że im trudnijszy czar chcemy stworzyć z tym więcej członów będzie się składał i tym bardziej będzie czasochłonny zarówno podczas samego projektowania jak i później podczas rzucania czy zawieszania. Istnieją czery rodzaje podstawowych segmentów [Micro-Spell'i], z których buduje się czary, choć maksymalna liczba członów czaru jest nieograniczona. Czas rzucenia czaru zależy od ilości podstawowych segmentów, z których się on składa. Dokładny czas rzucenia czaru jest podany niżej przy opisie podstawowych budulców czarów [Microspells]. Oczywiście dla czarów wieloczłonowych wypadkowy czas jest sumą czasów rzucania poszczególnych segmentów. Czas zawieszenia czaru jest taki sam jak czas rzucenia, ewentualnie może się wydłużyć jeżeli czardziej chce "wbudować" w jego strukturę klucze [lynchpins]. Zawieszanie czaru wymaga od czarodzieja posiadania jakiegoś magicznego pojemnika, który będzie potrafił przechować dla niego zawieszone czary przez dłuższy czas. Przywołanie zawieszonego czaru z pojemnika jest tak samo szybkie jak użycie Słowa Mocy [Power Words] (pod warunkiem, że pojemnik jest pod ręką, i że w czar nie wbudowano kluczy). Klucze [lynchpins] - dużą wadą uroków jest to, że dla ich poprawnego działania, nalaży już w trakcie ich zawieszania dokładnie i jednznacznie zdefiniować warunki, w jakich będą one działały, np: magię działającą w danym cieniu, cel czaru, obszar działania, czas działania, położenie w cieniu, itp. Pół biedy jeśli czarodziej wcześniej dokładnie wie gdzie i na czym użyje swojego czaru. Jeśli jednak chce zbudować i zawieśić na później czar bardziej uniwersalny, to wbudowuje w niego tzw. klucze. Klucze sa to po prostu brakujące słowa w struktórze czaru, które definiją warunki w jakich ma on działać. W chwili gdy czardziej chce rzucić zawieszony czar z kluczami, przywołuje jego treść do umysłu, i wypowiada sekwencię brakujących słów (kluczy), które dostosują go do aktualnych warunków. Czar jest przez to wolniejszy w rzuceniu ale za to bardziej uniwersalny. Czas Projektowania nowego zaklęcia jest znacznie dłuższy niż czas rzucania. Proste czary składające się z jednego segmentu, jak np. Otwarcie Cienia dla Roju Owadów zajmuje tydzień. Gożej jest z trudniejszymi czarami składającymi się z wielu segmentów. W tym przypadku czas potrzebny do stworzenia nowego zaklęcia jest mnożony przez ilość pojedynczych członów, np. dla czaru dwuczłonowego mamy 2 tygodnie razy 2, czyli 4 tygodnie, dla trzy członowego 3 tygodnie razy 3, w sumie 9 tygodni trudnych badań i eksperymentów. I Zasada Magii: Żaden urok nie może przywoływać Mocy jeżeli jego twórca już jej nie posiada. Dotyczy to mocy Wzorca [Pattern Imprint], Logrusu [Logrus Master], Atutów [Trump Artisty] i Zmiennokształtności [Shape Shifter], np. Czarodziej bez krwi Amberu nie może stworzyć czaru, który przywołuje moc Wzorca. II Zasada Magii: Czary mogą być łączone z mocami tylko wtedy gdy czarodziej posiadł już zaawansowaną [Adwanced] wersję danej mocy, np. Czar, który łączy swoje działanie z przywoływaniem Logrusowych Macek [Logrus Tendril] może być rzucony jedynie przez Zaawansowanego Mistrza Logrusu [Advanced Logrus Mastery]. Poniżej przedstawiono cztery podstawowe segmenty, z których buduje się czary: 1. Micro-Spell: Otwarcie Cienia
Pierwszym podstawowym czarem jest stworzenie przejścia albo bramy z jednego cienia do drugiego lub z jednego punktu do drugiego wewnątrz teg samego cienia. Tego typu połączenia zwykle są chwilowe i utrzymywane dzięki Energii Psychicznej czarodzieja (a więc i bardzo wyczerpujące). Oczywiście jeżeli czarodziej zapewni zewnętrzne żródło energii, np. dodając do formuły czru dodatkowy segment Micro-Spell: Magiczna Energia lub w jakiś inny sposób to przejście może przetrwać dużo dłużej, nawet nieskńczoność jeżeli zapewni się dość energii. Najbardziej powszechnym wykożystaniem Otwarciem Cienia jest czar Teleportacja, używany przez czarodziejów do podróży przez cień. Czasami Otwarcie Cienia jest używane także jako broń, np. otwarcie przejścia, z którego wyleci (wprost z innego cienia) sprężona woda, wiatr, lawa itp. Czar Błyskawicy także opiera się na Otwarciu Cienia ale teren musi być wcześniej przygotowany poprzez przywołanie chmury bużowej np. za pomocą Manipulacji Cieniem (jedna z mocy Wzorca, albo dodatkowy czlon czaru), inaczej błyskawica uderzy w najbliższy obiekt czyli rzucającego czar.
Kilka zaklęć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz